Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο αθλητισμός είναι ένα παγκόσμιο κοινωνικό
φαινόμενο με πρωταρχικό ρόλο στην ζωή τού ατόμου, γεγονός πού αποδεικνύεται και
από το ολοένα αυξανόμενο ποσοστό τού πληθυσμού, ανεξαρτήτου ηλικίας φύλου και
φυλής , πού όχι μόνο παρακολουθεί αλλά και συμμετέχει ενεργά στα διάφορα
αθλήματα.
Είναι γενικά αποδεκτή η άποψη ότι ο αθλητισμός αποτελεί για τον άνθρωπο
κοινωνική και βιολογική ανάγκη και ότι επίσης ο καθιστικός τρόπος ζωής αποτελεί
διεθνώς τον κυριότερο παράγοντα διατάραξης τής υγείας, πρόωρης βιολογικής φθοράς
και αδικαιολόγητων θανάτων.
Τα παιδιά από νωρίς θα πρέπει να λαμβάνουν τα κατάλληλα μηνύματα και
ερεθίσματα , αρχικά από το Νηπιαγωγείο και στην συνέχεια μέσα από την Δημοτική
και Μέση εκπαίδευση. Οι έφηβοι θα πρέπει συνεχώς να επιμορφώνονται σωστά για τις
ευεργετικές επιδράσεις της άσκησης , όχι μόνο μέσα από τον ελάχιστο χρόνο που
παρέχεται από το μάθημα τής Φ.Α. αλλά και από επιλεγμένα θεωρητικά μαθήματα που
θα σχετίζονται με τις βιολογικές προσαρμογές που συμβαίνουν μέσα στον οργανισμό
τους ,ως αποτέλεσμα της συστηματικής ενασχόλησης τους με την άσκηση, η οποία θα
πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του καθημερινού τους προγράμματος.
Οι Ενήλικες θα πρέπει να ενθαρρύνονται με κοινωνικά προγράμματα άθλησης ούτως
ώστε να αυξάνουν προοδευτικά την κινητικότητα τους, στις καθημερινές τους
δραστηριότητες ακόμα και στους χώρους εργασίας των.
Τα άτομα προχωρημένης ηλικίας επιβάλλεται να διατηρούν ένα ενεργητικό τρόπο
ζωής ούτως ώστε να παραμένουν κινητικά ανεξάρτητοι και αυτόνομοι. Μειώνοντας
έτσι, σημαντικά τούς παράγοντες εκείνους πού θα τούς οδηγούσαν αργά αλλά σταθερά
στον βιολογικό τούς εκφυλισμό και συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην αναβάθμιση τού
ρόλου τούς στην κοινωνικοοικονομική πορεία τού κράτους.
Το κράτος έχει υποχρέωση να παρέχει τις ευκαιρίες, τα κίνητρα, τα μέσα και
τις διευκολύνσεις για την έγκαιρη και κατάλληλη επιμόρφωση όλων, σχετικά με τις
αρνητικές επιδράσεις πού έχει για την υγεία η ελλιπής αθλητική δραστηριότητα. Η
επιμόρφωση θα πρέπει να είναι γόνιμη και ουσιαστική και ν΄ αρχίζει από τα πρώτα
κιόλας χρόνια της παιδικής ηλικίας. Το σχολείο θα μπορούσε να συμβάλει πιο ενεργά στον τομέα της πρόληψης με την
εισαγωγή μαθημάτων που να σχετίζονται με την Βιολογία της Άσκησης στην διδακτέα
ύλη. Πιστεύω επίσης ότι είναι καιρός επιτελούς να γίνει αναβάθμιση του μαθήματος
της Φυσικής Αγωγής παρέχοντας περισσότερες ώρες στο εβδομαδιαίο εκπαιδευτικό
πρόγραμμα.
Επίσης η διεξαγωγή του μαθήματος στο Δημοτικό σχολείο σε οργανωμένη και
συστηματική βάση από εξειδικευμένο προσωπικό θα συνέβαλλε ουσιαστικά στο να
δοθούν από νωρίς τα σωστά ερεθίσματα στο παιδί, αναπτύσσοντας του μια θετική
στάση έναντι του αθλητισμού με περισσότερες έτσι πιθανότητες μελλοντικά να
υιοθετήσει ένα υγιεινό δραστήριο τρόπο ζωής και να διατηρήσει αθλούμενος την
καλή φυσική του κατάσταση για το υπόλοιπο της ζωής του.
Συνιστάται, κατά την άποψή μου, άμεση αναθεώρηση και αναβάθμιση των
σχολικών προγραμμάτων Φυσικής Αγωγής σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευσης και
ιδιαίτερα της Δημοτικής ούτως ώστε να ανταποκρίνονται στις ανάγκες των καιρών
δηλαδή στην προσπάθεια καταπολέμησης του βιολογικού εκφυλισμού που μαστίζει τις
σύγχρονες κοινωνίες και τον τόπο μας ως αποτέλεσμα σε ένα μεγάλο βαθμό της
υποκινητικότητας καθώς και άλλων βλαβερών παραγόντων
Προσπάθεια των νέων σχολικών προγραμμάτων στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής θα
πρέπει να είναι η δημιουργία κινητικών πρακτικών που να προκαλούν αθλητική και
κινητική εξάρτηση (χόμπι) στo μαθητή, με στόχο τη δια βίου άσκηση ή καλύτερα,
την βιωματική άσκηση.
Copyright
Δρ. Μιχάλη Μιχαηλίδη
Επιστημονικού Προϊστάμενου του
Κέντρου Αθλητικών Ερευνών Κύπρου